Körfez girişinde konumlanan ve bir landmark oluşturan yapı, çok geniş ve özel bir panoramaya  açılır. Ne var ki bir seyir nesnesi olmadığı gibi, görülene yönelmiş bir göz ve durağan bir yapı da değildir.

Kıyı promenadını aşarak parka dek sokulan deniz, reflekte bir su lekesi olarak Opera Meydanı’na ulaşır. Denize doğru bir saçağa dönüşen yapı kabuğu, su kenarındaki basamaklarla içine alır ziyaretçileri. Bu yarı örtülü mekan,iklim insanlarının yazın sıcağında sığınabilecekleri, imbat esintisi ile keyiflenen, açık sergilerin, kafelerin, opera girişinin yeraldığı ve sokak gösterilerinin yapıldığı bir kent fuayesidir. Bu kamusal kullanım,  yapı içindeki sirkülasyondan bağımsız tasarlanan ayrı bir dolaşım hattı ile çatıya dek uzanır. Bu gezinti yolu boyunca kentin ve yapının farklı kotlardan algısı deneyimlenir.

Zengin panoramasyla ana fuaye, büyük ve küçük salonun ortak kullanım alanıdır. Küçük salonun şeffaf sahnesini örten perde aralandığında, seyirciler İzmir ve Ege’yle buluşur.

Sanatçı odaları, prova salonları ve yönetim birimlerinin yeraldığı hacimler, büyük salonunun sahne arkası çeperlerine yaslanır. Fonksiyonlarının gerektirdiği mekansal ilişki ve işleyişin titizlikle kurgulandığı bu alanlar galeri boşluklu zengin iç mekanlara ve yarı açık kullanım alanlarına sahiptir.

Açık otopark olarak da kullanılan arka meydan bir tünelle kent fuayesine bağlanır. Bu  alan aynı zamanda yazlık sinema nostaljisinin yaşatılacağı bir film gösterim alanıdır.